واقع گرایی انتقادی و تعلیم و تربیت چند فرهنگی

چرا تعلیم و تربیت انتقادی ؟

تعلیم و تربیت انتقادی ابزار و روش آزمودن و تلاش از جهت تغییر ساختارهای مدارس است که منجر به نا عدالتی می گردند. ابزاری فرهنگی - - سیاسی است که مفهوم تفاوت های انسانی بویژه موارد مربوط به نژاد، جنسیت و طبقه را جدی تلقی می کند. تعلیم و تربیت انتقادی درصدد رهایی ستمدیدگان و اتحاد افراد از طریق یک زبان مشترک نقد، تلاش ، امید به منظور پایان دادن به انواع مختلف رنجهای بشری می باشد. از طریق تعلیم و تر...

کثرت گرایی فرهنگی، هویت و تعلیم و تربیت (تبیین و ارزیابی)

تعلیم و تربیت، یکی از نهادهای اجتماعی است که با تحولات اجتماعی، علمی، سیاسی و فرهنگی در ارتباط است. به عبارت دیگر، چند و چون کارکرد نظام های تربیتی هر جامعه یی، به چند و چون و کارکرد تحولات پیرامونی بسته گی دارد. امروزه، تعلیم و تربیت، با مجموعه ئی از تحولات اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جهانی رو به روست که به گونه ئی گریز ناپذیر باید خود را با آن تحولات هم آهنگ نماید. با توجه به بروز تحولاتی در گستر...

تبیین و تحلیل تعلیم و تربیت از منظر پساساختار گرایی

پساساختارگرایی به عنوان شاخه‌ای از پست مدرنیسم ویژگیهایی چون ساختار شکنی، نفی فرا روایتها، انکار حقایق مطلق، تمرکز زبان و فرهنگ، کثرت گرایی، تمرکز زدایی از عقل و عقلانیت ونفی بازنمایی را دارد. تبیین و تحلیل ویژگی‌های مذکور و بیان دلالتهای این نظریه برای عناصر و اجزای فرایند تعلیم و تربیت از جمله اهداف تدوین این مقاله است. با مطالعات انجام شده درباره نسبت ویژگی‌های پسا ساختار گرایی با تعلیم و تر...

چند مسئله مربوط به تعلیم و تربیت

انسان گرایی از دیدگاه فلاسفه تعلیم و تربیت

این مقاله به بحث در باب انسان گرایی در حوزه تعلیم و تربیت می پردازد. کوشش شده است که در این باب به بنیادهای فلسفی این تفکر و سرآغاز پیدایش آن پرداخته شود گو این که هیچ اندیشه ای بی مدد فلسفه نمی توان نضج بگیرد و تکوین یابد. در این مقاله ابتدا پدیدار شناسی مورد بررسی قرار می گیرد. این تفکر با تاکید بر این مطلب که در شناخت از جهان و پدیده ها باید به دنیای پدیداری و ادراکی هر فرد پرداخت. سرآغاز ا...

واقع گرایی انتقادی، برون رفت از دوگانه پوزیتیویسم و هرمنوتیک

چکیده حوزه علوم انسانی، بر خلاف علوم طبیعی که کمتر شاهد مناقشات روشی بوده است، عرصه کشمکش دیدگاه‌های متعدد و متعارض است. رویارویی پوزیتیویسم و هرمنوتیک (به عنوان دو مکتب اصلی فلسفه علوم اجتماعی)، در پاسخ به این سوال که «تا چه حد می توان جامعه را با همان روش های علوم طبیعی مطالعه کرد؟»، وجه غالب این منازعه را تشکیل می دهد؛ پوزیتیویسم قائل به وحدت روش شناختی و کاربست روش تجربی در مطالعات علوم ان...